De tyfoon en de vuilnisboot

Eindelijk konden we gaan toeren met Poekie mijn gele tweedehands classic oldtimertje. Ze stond al een tijdje bij mij in huis te wachten op een echte proefrit. Nu bracht ze Paul en Phoung naar de beroemde Vinh Moc tunnels hier niet ver vandaan. Anna en ik zaten op mijn rode Yamaha’tje. Het was ongekend mooi weer en we hadden het hele ondergrondse tunnel stelsel voor ons zelf. De volgende dag besloten we de trein te nemen naar Danang om vervolgens met de taxi naar Hoi An te gaan. Deze rit gaan we niet snel vergeten. De chauffeur dacht letterlijk dat hij met twee vingers in zijn neus kon auto rijden. Wat een gore vertoning en ik zat daar naast. Hij heeft meer met zijn snotneus in zijn shirt gehangen dan dat hij zijn ogen op de weg heeft gehouden.

Vanuit Hoi An namen we een lokale boot naar Cham Island waar we met zijn vieren mochten logeren bij de ouders van Quin een vriendin van mij. Een gezellig homestay is veel leuker dan een hotel. Quin haar vader stond ons in de haven op te wachten en het was maar 5 minuten lopen naar hun huisje. Met Phuong erbij gaat alles een stuk makkelijker en kunnen we ook gesprekken voeren met de locals. Eenmaal aangekomen moesten we alle vier tegelijk een grote boodschap doen. Toen het Paul zijn buurt was kon hij zonder technische kennis van toiletten constateren dat de boel verstopt was. Lekkere binnenkomer....De poep club brengt een bliksem bezoekje ! Het was gelukkig geen probleem en we hebben geen blijvende schade aangericht.

Er was geen buitenlander op het eilandje te bekennen en wij waren met zijn vieren op een verlaten bounty strandje waar de zon scheen en geen zuchtje wind waaide. Paul merkte op dat er wel erg veel boten in de baai lagen. Zonde van het uitzicht. Phuong vroeg een local waarom dat was. ,,Oh weten jullie dan niet dat er een tyfoon opkomst is en dat die boten daar aan het schuilen zijn. Er gaat morgen ook geen boot meer terug dat kan wel een week duren’’. Oeps. Eerst maar even bijbruinen en dan zien we morgen wel weer verder. Anna was nog steeds in de veronderstelling dat we de volgende dag zouden gaan snorkelen maar Phuong was al in volle onderhandeling met een lokaal vuilnisbootje dat bereid was ons de volgende dag terug te brengen naar Hoi An. Die nacht ging het regenen en waaien hoewel ons plan in theorie een beetje dom leek pakte het in de praktijk goed uit. Na een nachtje slapen op bedden zonder matras konden we na een heerlijk ontbijtje op de vuilnisboot stappen die ons in 2,5 uur in de regen terug naar Hoi An bracht. Een week te laat op je werk aankomen kakken staat niet zo netjes en ik had het er graag voor over.

Toen ik thuis kwam liep het water wederom uit het plafond te druppelen en stond de logeer kamer blank. Het matras had ik voor vertrek al in veiligheid gebracht.Toch nog maar een keer bellen met de eigenaar.

Tot snel groetjes Laurence