Een draakje in mijn buik

De afgelopen 3 maanden ben ik veel op pad geweest voor werk en in oktober bracht ik een bliksem bezoek aan familie en vrienden in Nederland. Ellen en Joost vierde hun bruiloft en ik wilde mijn nieuwe neefjes Yves en Siem graag met eigen ogen komen bewonderen. Na wat simpel reken werk en een doe- het- zelf- zwangerschaps test van nog geen dollar met Vietnamese instructies kreeg ik in de gaten dat ik tijdens mijn reisjes inmiddels vergezeld werd door een klein draakje dat een warm plekje had gevonden in mijn buik.

Aha daarom smaakte de koffie niet zo lekker in Hanoi en was het niet het opstijgen van het vliegtuig in Vientiane dat mijn maag deed draaien. Daarom kon ik 4 uur aan een stuk doorslapen op een lounge bank op de luchthaven in Bangkok. Het waren vast de hormonen toen ik de neiging had om in Kuala Lumpur iemand zijn nek om te draaien toen bleek dat zij de verkeerde informatie had verstrekt waardoor ik moest rennen om mijn aansluiting nog te kunnen te halen. Ineens vond ik dat alles zo stonk in de trein van Saigon naar Nha trang en leek een broodje gebakken ei ook geen goed plan in de vroege ochtend.

2012 is het jaar van de draak en het draakje dat ik nu inmiddels 12 weken draag zal naar alle waarschijnlijkheid rond 5 Juni geboren worden. Het Reinier de Graaf lijkt me daar wel een geschikte plek voor maar dat zien we laten wel.

Controle bezoekjes bij de verloskundige gaan hier net even anders. Met een verplichte volle blaas zat ik s’a vonds heen en weer te wiebelen in de wachtkamer van een dokter die haar praktijk aan huis had en in de avond uren op deze manier bijverdiende. Op een tafeltje lagen stukjes karton met een nummertje en andere vrouwen wezen mij erop een nummertje te trekken. Huh ik had toch een afspraak om 18:00 voor een echo ?? Mijn innerlijk agressie peil steeg maar ik hield me in. Geen communicatie mogelijk en niemand te zien behalve zwangere vrouwen en enkele echtgenoten. De dokter had een goede reputatie dus wachten dan maar.

Om 19:30 ging Phuc even informeren en het echo apparaat bleek stuk te zijn. Nou ja ze konden geen plaatjes printen maar wel kijken. Dan maar geen printje maar wel graag even de 12 weekse check up. Helaas sprak de dokter geen Engels maar ik kon duidelijk zien dat er een klein mensje met armpjes en beentjes door mijn baarmoeder zwom met een hartslag van ongeveer 160 per minuut. In gebaren taal probeerde ik de dokter te vragen wat de uitslag van de nekplooi meting was en dat scheen hij komisch te vinden. Ik vond het pas leuk toen hij knikte dat het okee was. Phuc kreeg alle info en daarna kreeg hij een brief mee met enkele tips en adviezen voor mij en hij kreeg de rekening. Niet schrikken ; 7 euro..geen geintje.

Alle vormen van stress en verdrietige emoties moeten vermeden worden. Geen onverwachtse bewegingen maken en niet te hard met je brommer door kuilen crossen. Ik doe echt mijn best maar ik kan jullie vertellen dat ik 15 onverwachtse bewegingen maakte toen er vanuit een keukenkasje een gekko op mijn hoofd sprong.

Van mijn collega’s krijg ik ook fantastiche adviezen en nu weet ik echt niet meer wat ik moet geloven.
Geen sojabonen melk drinken als het een jongetje wordt want dan kan hij gelijk wel aanschuiven bij monniken omdat die veel van dat spul drinken om eventuele onverwachte stijgingen van hun edele delen te voorkomen. In de brief stond ook dat ik niet over mijn buik mag wrijven maar er stond niet bij waarom in hemels naam niet.???? Geen inktvissen eten en hoge hakken thuis laten. Okee daar zit wat in.

Phuc zijn moeder is voor een maand op bezoek en hoewel ze heerlijk kan koken mag ik er soms onverwachts twee keer van genieten met mijn hoofd hangend tussen mijn knieeen wel te verstaan. Het hoort erbij, eigen schuld dikke bult. Ons draakje bepaalt wat ik eet en wat mag blijven zitten. Hij of zij …??? houdt van bruine boterhammen met pindakaas.

Mis jullie

Veel liefs Laurence