Chinees Nieuwjaar in Maleisie

Hallo Allemaal,

Zojuist heb ik even een blik geworpen op telegraaf.nl en concludeer daaruit dat jullie in de ijstijd beland zijn en dat de schaatsen van zolder zijn gehaald. Dat levert vast mooie plaatjes op dus ik ben benieuwd naar jullie kunstjes op de Hollandse plassen. Het enige ijs dat ik hier zie is fijngemalen in mijn fruitshake en dat bevalt qua temperatuur eigenlijk prima.

Het Draken Nieuwjaar is officieel begonnen en het werd tijd dat ons draakje zich na 20 weken in beeld en geluid zou presenteren. Dit keer kon ik terecht bij een franse dokter. Hii gaf enthousiast uitleg en alles was volgens hem ‘’Tres Bien’’. Heerlijk om na dat goede nieuws direct het vlieg te pakken voor een tripje naar Maleisie. Precies twee jaar geleden stond ik ook in Saigon op de luchthaven om hier te komen wonen en werken. Nu dus weer in dat zelfde rijtje en aan de strakke onderzoekende blikken van de Vietnamese authoriteiten is niks veranderd alleen kijken ze nu verbaasd naar Phuc en mijn buik ipv naar mijn paspoort.

Deze keer hadden ze echter een reden om zeer streng te kijken toen ik de security check door liep. Ik ben bang dat ik nu op een zwarte lijst sta want ik ben potientieel staats gevaarlijk gebleken. Zeer discreet maar niet heus werd ik uit de rij gehaald want ergens in mijn rugzak was op de rontgen foto een mes te zien. Ik kon het niet geloven maar keerde met rode wangen mijn hele tas onderste boven en liet de inhoud zien alsof ik Hans Kazan zelf was. Niks Nakkes Nada….geen mes dames en heren ziet u!!. De misterieuze verdwijning bleek van korte duur want na een grondige speurtocht door mijn tas, uitgevoerd door het grondpersoneel bleek er wel degelijk een bestek mes verstopt te zitten in de binnenvoering. Nu was het ‘’Tatatatadaaa’’ aan de Vietnamese zijde waar de dame van de controle dienst er ineens wel de humor van inzag. Ze was terecht blij en trots op haar scherpe observatie vermogen maar trok snel haar gezicht weer in een strenge plooi want dit is natuurlijk niet om te lachen. Phuc complimenteerde haar voor de vondst en wierp mij een moedeloze glimlach toe. Ik moest wel eerst een handtekening zetten als bewijs van mijn begane zonde maar mocht toch gewoon nog op vakantie naar Kuala Lumpur. Vaag begon er iets te dagen van een boterham met pindakaas waarvoor ik dat mes ooit in mijn tas had gestopt.

Toen was Phuc aan de beurt voor een kruisverhoor want alle Vietnamezen moeten zich uitgebreid verantwoorden als ze het land verlaten en verder hangt het een beetje af van wie er achter de balie zit. Als je geen retour ticket op zak hebt wordt het lastig en je moet aan kunnen tonen dat je 500 dollar bij je hebt of de indruk wekken dat je daar makkelijk aan kunt komen. Cliché maar een vriendin met blond haar is dan gunstig.

Langkawi Island

Nadat alle rompslomp achter de rug was bracht Air Asia ons naar het eiland Langkawi waar we om 23:00 voor een dichte deur stonden van ons iets te mooi voorgestelde ‘’resort’’. Ik had op de valreep iets geboekt via internet omdat we erachter kwamen dat het Chinees Nieuwjaar in heel Maleisie groots gevierd wordt. 80% van alle business is in handen van de Chinezen die nu dus tijdelijk hun toko’s sluiten en heel druk zijn met ceremonies, leeuwen dansjes en prachtig vuurwerk.

Op de internet site met opgepimpte fotoos schreven de recencies over een leuk strandje en zeer vriendelijk personeel en dat kunnen wij wel waarderen dus dat gaf de doorslag voor de definitieve boeking. ( ga nooit alleen op de plaatjes af..haha) Alleen moet dat vriendelijk personeel wel aanwezig zijn anders slapen we alsnog op straat. Alle lichten waren uit en er was weinig leven te bekenen bij de receptie. Gelukkig was er een Chinees stel nog wakker en die hadden zowaar het mobiele tel nr van de inderdaad super vriendelijke eigenaresse die met een verfrommelde hoofddoek haar bed uit kwam om ons de sleutel te geven.

De volgende morgen na een duik in zee op ons verlaten strandje zonder kwallen werden we verrast door twee parasailers die uit de lucht waren gevallen en vast kwamen te zitten in een boom. De brandweer werd erbij gehaald maar de twee locals wisten zichzelf te bevrijden onder toeziend oog van het hele dorpje. We besloten een auto te huren want dat was serieus mogelijk met een Vietnamees rijbewijs. Toen de verhuurder ons de auto bracht realiseerden we ons dat in Maleisie het stuur aan de andere kant zit. Oh ja Maleisie was vroeger een kolonie en blijkbaar tijdelijk onder Brits toezicht. Wat maakt het ook uit als je in Vietnam kan rijden moet links rijden geen probleem zijn, alleen houdt men zich hier wel aan de regels en dat is nog veel moeilijker. Aan Phuc dus de eer.

Het grootste deel van het eiland is natuurresevaat, super groen met mooie uitzichten en strandjes. De conditie is weer opgekrikt met klimtochtjes, de mentale stress is weg geblazen door een heerlijk zee windje tijdens het eiland hoppen en mijn huid is ook weer baby zacht na het zwemmen in the natural lake of the pregnant maiden ergens tussen de bergen. vooral de smaakpapillen zijn wakker geschud door heerlijke Indische curry, roti en traditionele maleisische gerechten.

Penang Island

Door de Nieuwjaars drukte was de ferrie naar Penang volgeboekt en maakte we een backpack plan om met de boot, lokale bus, taxi en lopend toch op de geplande bestemming te komen. In hartje China Town boekte we een kamer in Banana Guesthouse waar Yentl ,een gezellige lady boy onze beste vriendin werd voor 3 dagen. De beste receptionist(e)? van George Town. Nooit eerder gezien een uitgestorven China town ! Waar het normaal krioelt van de mensen waren de straatjes hier leeg en hadden we uitzicht op schitterende koloniale gebouwen en gesloten ijzeren garage deuren. Op Nieuwjaars avond konden we door het tromgeroffel en siervuurwerk de Chinese tempel vinden waar wel wat te beleven viel. De Indiers en Moslims waren gewoon aan het werk maar ook zij konden bepaalde diensten en producten niet leveren omdat ze afhankelijk zijn van Chinese producenten. Dus geen yoghurt met fruit en muesli want alle restaurantjes zaten zonder yoghurt.

We huurden een scooter en trokken de nabij gelegen jungle in voor een klim van 1,5 uur. Precies genoeg om Monkey beach te bereiken en daar doodmoe op het strand neer te ploffen tussen een heel gevarieerd publiek van bikini tot boerka. Vlak na aankomst had ik stiekum alvast een deal gemaakt met een lokale bootman voor een liftje terug want vroegtijdige weeen in de jungle moeten we niet hebben. Op de valreep zagen we ook nog een komodo zwemmen.
Op Penang Hill (800m) lieten we in een spontane opwelling een traditionele tatoeage zetten. Na 10 dagen wordt je dat zat en ben je blij dat de inkt van Henna is.

Melakka

Voor onze volgende bestemming, Melakka een havenstadje met een Nederlands koloniaal verleden, was alleen een nachtbus beschikbaar en dus waren we definitief in het backpackers cirqui beland. Gelukkig was deze nachtbus met ligstoelen zoals bij de tandarts geen nachtmerrie en eigenlijk goed uit te houden. We hielden het simpel en boekte twee bedjes op de gezamelijke slaapzaal van een hostel met gezellige kamergenoten. Om 24:00 besloot ik even te overleggen met de 12 kamer genoten of het licht al uit mocht…joepie geen bezwaar. Het Stadhuys en de Heerenstraat waren om de hoek en tempeltjes, kerkjes en moskeetjes stonden vlak naast elkaar tussen de Chinese en Indische eetkraampjes in de harmonie straat. Heel vredelievend en tolerant maar nog geen eeuw geleden sloeg iedereen hier ook elkaar de hersens in.

Kuala Lumpur

Midden in de zogenoemde gouden driehoek en ver genoeg van welk China Town dan ook vonden we Paradise B&B vlakbij de beroemde Petronas Towers. De Hop on Hop off Bus met dakterras was ideaal om de stad te verkennen en het was heerlijk vertoeven in de gigantische entertainment shopping malls met alle bekende merken en foodcourts met gerechten uit de hele wereld. Hier smaakt een donut ook echt naar een donut en je cappucino is twee keer zo groot en veel lekkerder dan verwacht. Geluk zit soms in de kleine momenten niet waar?

Ergens verstopt op de 5e verdieping vonden we een Vis Spa. Een aquarium met grote en kleine vissen die de dode huidcellen van je voeten en onderbenen weg knabbelen. Een populaire trend in Azie. De full body versie leek ons wat overdreven dus dat lieten we schieten. Alles leuk en aardig maar die vissen hadden best veel trek en vonden mijn vitale huid veel lekkerder dan mijn voetzolen. Per been hingen er zo’n 30 vissen gretig te knagen wat vooral heel erg kriebelde. Na 30 min zat de tijd erop en zag ik dat het voor mijn grote tenen iets teveel was geweest. ( bloederige nagel randjes). Weer een ervaring rijker en genoeg gelachen. Tijd om naar huis te gaan.

Vanuit de nachttrein van Saigon naar Nha Trang kon ik na een douche en een vlug ontbijtje direct door naar mijn werk. De reistas is uitgepakt maar zondag vertrek ik alweer naar Laos voor het opzetten van een project in Savannakhet voor Mental Health met lokale partners en andere internationale organisaties.

De tijd vliegt en half april komen we naar Nederland. Ondertussen ben ik alvast op zoek naar een nieuwe uitdagende baan voor eind augustus begin september in Nederland. Mochten jullie wat weten dan hoor ik het graag. (lordielor@hotmail.com)

Liefs Laurence