Paul, Anna en de “aanraak-cultuur “

Paul en Anna (zusje) zijn de komende weken in Vietnam om mij op te zoeken en vakantie te vieren. Na aankomst hadden we een lang weekend Hanoi en een week later 5 dagen Dong Ha, Hoi An en Cham Island.

Vietnam heeft een “aanraak cultuur” van vrouw naar vrouw en van man naar man. Vrouwen zitten graag bij elkaar op schoot of delen 1 stoel en mannen die gearmd op straat lopen zijn gewoon dikke vrienden. Op straat zie je weinig openbare intimiteit tussen mannen en vrouwen onder de lokale bevolking. Dat ene hoertje in het park van Hue met haar konijnachtige klant was een uitzondering. Stelletjes in Hanoi zijn wat kleffer. Ware romantiek is te vinden op de bankjes rondom het Turtle Lake . Love koppels omhelzen elkaar alsof de Titanic gaat zinken maar net als in de dorpjes wordt er in Hanoi niet gelebberd. Vietnamezen geven snuif kusjes met hun neus. Misschien is dat 1 van de redenen dat mensen constant verkouden zijn en lopen te roggelen. Met die snuif kusjes is het trouwens wel handig als je een zacht plat neusje hebt.

Vietnamese vrouwen zijn onder de indruk van borsten die maatje B oversteigen. Ze vinden allerlei creatieve manieren om er even aan te voelen. Meestal grijpen ze lachend en gierend hun kans tijdens het opmeten van je maat voor het maken van kleding of ze helpen een handje als je aan het passen bent. Anna was de gelukkige in het pashokje. De moeder van Quin had echter de tot nu toe orgineelste act. Ze pakte twee schelpen om ze vervolgens op Anna haar boezem te plakken als ware Madonna tepeldoppen. Ze gierde het uit van het lachen in haar nieuwe Hollandse kookschort.

Anna en Paul zijn vegetarisch wat op zich geen probleem is in Vietnam. Het boedistisch menu is immers overal te krijgen. Alleen het lezen van de menu kaart is een uitdaging. Als je echt mazzel hebt staat het menu in het Engels maar dan ben je er nog niet want als de ober denkt dat pompoenen groene sliertjes zijn en dus spinazie serveert dan is het einde discussie. Pumpkins zijn toch pompoenen???? En ben ik nou gek als ik denk dat de kleur oranje er op zijn minst in moet zitten.???

Paul had over vrouwelijke aandacht niets te klagen. Zelfs kersverse bruidjes onderbraken hun bruidsreportage om even met Paul op de foto te kunnen. Het leek wel een modeshow op een bruidsbeurs in het park van Hanoi. Er waren zeker 10 bruidsparen die elkaar in de weg liepen voor het beste plekje. Fotografen deelden bevelen uit over de posities die het paar moest aannemen. Vietnamezen gaan niet in discussie, die volgen en doen netjes wat de fotograaf hen opdraagt tot in detail. Als hij zegt; “Kin omlaag en pruilende lippen !”, dan gaat die kin omlaag en komen er pruilende lippen. Niet bewegen en 5 minuten dezelfde glimlach vasthouden leek mij onmogelijk maar dat was een eitje voor de gemiddelde bruid. Zouden ze dit hun hele leven stiekum voor de spiegel geoefend hebben of zo?

Paul is naar de kapper geweest in Hanoi en dat ging er professioneel aan toe. Voordat zijn haar nat gemaakt werd deed het meisje alvast enthousiast een dot shampoo op zijn kruin. Toe ging haar telefoon en zat Paul daar lekker met een sop bolletje op zijn hoofd. De bazin was even weg voor een boodschap en het meisje was begonnen met knippen. Gelukkig voor Paul kwam de bazin op tijd terug om er nog iets mooi van te maken zonder zijn oren mee te knippen.

We wilden graag wat actiefs doen in Hanoi dus besloten we met de bakfiets naar de tempel bij het meer te gaan. Normaal gesproken fietsen de Vietnamese mannetjes rond met toeristen maar wij wilden de rollen omdraaien. Dat konden ze wel waarderen alleen moesten we uitkijken voor de politie. Paul was een natuurtalent, Anna nam iets te veel stoepranden mee en ik bleef met mijn sjaal in de kettingkast hangen waardoor ik bijna stikte en van de fiets moest springen. Had ik maar gegeken waar de rem zat voor ik opstapte want die zat aan de stang ipv aan het stuur. We stonden midden op de weg en van rechts en links kwamen auto’s en brommers voorbij scheuren terwijl ik mijn sjaal los stond te rukken. Gelukkig vond de eigenaar van de bakfiets het ook geestig en aan zijn fiets mankeert verder niks.

Om bij te komen van de pest herrie in de schoenen straat, de ijzer straat, de speelgoed straat, de BH straat, de plastick straat en de zuip straat namen we een kop koffie ergens 5 hoog op een smal terrasje. Hanoi is top je moet er alleen niet te lang blijven.

Groetjes laurence