Schreeuwende piranha's en vuurspuwende draken

Dit wordt een heel “gender sensitive” (sexual caracteristic) verhaaltje. Ik heb namelijk een super interessante internationale ‘Train de Trainer’ cursus gevolgd in Hanoi. Nou weten jullie wel dat er in Azie miljoenen schattige, lieve ,verlegen meisjes zijn maar die zaten niet in de TOT cursus in Hanoi. De zaal was gevuld met Westerse , Vietnamese en andere Aziatische meiden en een handje vol Cambodjaanse heren in pak. Op dag 2 waren de pittige Vietnamese meiden al lekker aan het bitchen en lieten weinig heel van de hooggeplaatste heren van de Cambodjaanse overheid. De heren maakte nogal een passieve en ongeintereseerde indruk tijdens het werken in groepjes. Aangezien de cursus over Active Teaching Methods ging, wilde de dames daar koste wat kost verandering in brengen....al was het maar voor 5 dagen.

Assertieve sterke vrouwen die onverwacht vuur kunnen spugen waren ze niet gewend. Het ging de goedgekleedde heren allemaal veel te snel. Vluchten kom niet meer alleen af en toe wegduiken was een optie. Hoewel de cursus wel degelijk in het Engels werd gegeven bleken wij elkaar regelmatig niet te begrijpen. Hun pasieve houding verbaasde mij niet want het hele ambtenaren stelsel in Azie is precies zo. De mannen waren zich van geen kwaad bewust en lieten alles redelijk gelaten over zich heen komen.

In het les programma zat ook een feedback training waarin iedereen de kans kreeg om te oefenen. Het koste de Vietnamese dames erg veel moeite om een complimentje te geven of de zin te beginnen met iets positiefs. Herkenbaar!... Vietnamezen maken er vaak een wedstrijd van wie de meeste fouten bij een ander kan ondekken en dat gelijk op het moment dat de fout gemaakt is genadeloos mee te delen. Een wonderbaarlijke gewoonte die een beetje in strijd is met het welbekende gezichtsverlies waar ik de hele tijd zo voorzichtig mee ben. Het gevolg is dat veel Vietnamezen bang zijn om fouten te maken. Nu begrijp ik pas echt dat dit fenomeen zwaar cultuurgebonden is en dat ze het elkaar aangedaan hebben. Het is een vicieuze circkel. ‘’Bijten of gebeten worden! ‘’

Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’’ ......zou je zeggen

In mijn trainingen is het voortaan een regel dat niemand tegen een ander zegt wat hij of zij fout doet tijdens het oefenen......behalve ik.....ha ha. Ja en dat is lastig ik zie deelnemers regelmatig op hun lip bijten of geen controle hebben over dat afkeurend wijsvingertje. Dan vraag ik aan die persoon; ‘’Wat vond jij dat er goed ging???? Het lijkt kinderachtig maar na afloop van de training komen ze mij bedanken. Het is namelijk zo dat ze in het verpleegkundig onderwijs systeem graag van deze gewoonte af willen en als iemand anders het zegt is het makkelijker. Strooien met complimenten is trouwens ook gewoon erg leuk om te doen.

Een heerlijk motiverend voorbeeldje van een Vietnamese tegen een Cambodjaan;
YOU do nothing, YOU are lazy, WHY are you not active? (en dat binnen 2 seconde) Een wijzend vingertje en een bijpassend smoelwerk maken het plaatje compleet. De snelheid en felheid in hun stemmetjes plus de manier waarop de meiden zich in hun prooi vast bijten deed mij denken aan de kleine piranha's die ik heb geprobeerd te vangen in een zoetwater rivier in het oerwoud van Bolivia. Jullie hadden die gezichten met grote vragende ogen van die mannen moeten zien.

Je kom me opvegen maar het is natuurlijk niet gepast om te gaan zitten lachen want we hadden aan het begin van de cursus afgesproken om elkaar met respect te behandelen. Over het begrip ‘’Respect” ontstond wat onduidelijkheid. Bij een Cambodjaanse man die een goede baan heeft bij de overheid houdt dat vooral in dat hij niet in de rede wordt gevallen en dat vrouwelijke wezens pas mogen praten als hij ze het woord geeft. Dat was dus effe wennen voor deze directeur want er was geen vrouwelijke deelneemster die zijn oeverloos, monotome gezwam ging trekken. Ik heb overigens respect voor het feit dat deze mannen zich staande wisten te houden en dat zij met een goed gevoel voor humor en een totaal gebrek aan zelfreflectie genoten hebben van deze cursus. Er zat geen centje kwaad bij die kerels en ze konden sexistische grapjes over mannen in de pauze erg waarderen.

De reddende engel ontbrak in deze cursus en dan heb ik het over de Westerse man. Hij had waarschijnlijk het grote sneewbal effect van samenspannende vrouwen kunnen laten smelten met zijn nuchtere karakter en oogverblindende verschijning. (Elke westerse man lijkt op David Beckham in de ogen van een Aziatische vrouw) Jammer... jammer...jammer...Dit heb ik ook duidelijk op het schriftelijk evaluatie formulier vermeld toen er gevraagd werd of er nog wat ontbrak in de cursus. Kort samengevat 600 euro voor een cursus en dan is er geen 1 lekkere vent om naar te kijken. Er was wel 1 hele lieve Westerse man namelijk de 55 jarige trainer van de cursus, Pieter uit Nederland die speciaal voor mij een halfje bruin brood uit zijn mouw toverde. Pieter Bedankt!

He Tsooj als je langs komt ben jij de knapste....
Ik wacht op jullie.
Liefs Laurence