NU even niet !

Je kent het wel zo’n cup-a- soup momentje. Na een heerlijke vakantie in Nederland dacht ik dat ik 100% opgeladen zou zijn om mezelf vol goede moed weer in het chaotische, bizarre en tegenstrijdige Vietnamese leven te storten. Na aankomst hing mijn hoofd vol gedachten nog in Nederland terwijl mijn lijf alweer aangevallen was door 20 muggen. Eigenlijk was ik nog aan het nagenieten en ik had even helemaal geen zin in de altijd aanwezige pestherrie, toeterende vrachtwagens, onverbetelijke brommer idioten en het eeuwige “HELLO YOU , HELLO YOU”. Het weerzien van familie en vrienden en niet te vergeten de goedgevulde koelkast bij papa en mama hadden mij erg goed gedaan.

Omdat Phuong de bijna onmogelijke visa procedure heeft doorstaan met dank aan Dhr/ Mr Jan Duijndam kon hij voor het eerst in zijn leven voet zetten op Europese bodem. Hij heeft zich als tijdelijk exhange family member van de familie Duijndam zeer goed vermaakt en is er niet door beschadigd. De cultuurschok bleek mee te vallen. Dat het ’s avonds nog licht was en dat er geen miljoenen brommers rond reden heeft het meeste indruk gemaakt. Dat er juist nu geen tulpen in bloei stonden was bijna niet te verkroppen maar daar is hij inmiddels overheen na een bezoekje tussen de gerbera’s bij kwekerij Groenenwegen.

Natuurlijk werd er een tourtje door het Westland gedaan en waar kan je beter beginnen dan op de braderie in Naaldwijk. Door Phuong zijn aanwezigheid kon ik ook lekker de toerist uithangen want na 7 maanden rijst en gerechten die uiteidelijk standaard naar koriander smaken was Nederland nog nooit zo geweldig als nu. Lekker haring happen in Scheveningen, poffertjes eten in Kijkduin en een kroketje scoren bij de Febo in hartje Amsterdam doe je ook niet elke dag.

Waterpop was leuk, sjoelen is gaaf en frisse lucht inademen op het topje van de Euromast blijkt mogelijk. Ja het zijn de kleine dingen die ik ineens weer ging waarderen. Een dagje Efteling deed me beseffen dat ik klaar ben met achtbanen omdat ik toch altijd stront misselijk word. Het was overigens een top dag en het viel me op dat het er zo schoon is. Breda mag in het lijstje niet ontbreken en spontaan lunchen in Belgie zonder paspoort controles, lange wachtrijen en gezeik is ineens uniek. Waar ik ook zo blij van werd was een middagje shoppen in Naaldwijk waar plotseling alle schoenen en BH’s naar keuze verkrijgbaar zijn in jawel...mijn eigen maat!

Goed nu dus weer in de realiteit waar ik in Dong Ha aan het herstellen ben van een allergische huidreactie op het iets te grote aantal muggenbeten. Een bezoekje aan de dermatoloog was onvermijdelijk. De man in kwestie schreef uit het losse polsje maar liefst 9 verschillende medicijnen voor. Zonder uitleg werd ik met een glimlach min of meer de behandelkamer uitgebonjourd. Nou dat dacht ik dus effe niet!.Ik had het helemaal gehad met die kerel. Okee ik spreek de taal niet en ben afhankelijk van wat er uberhaupt mogelijk is in Dong Ha maar ik werd erg opstandig. Jammer dan van alle beleefdheids normen, gezichtsverlies en relaties die goed gehouden moeten worden. Nu dus even niet!
Ik trok de goede man aan zijn jas en zei; ‘ Moet u horen ik ga natuurlijk geen 9 verschillende medicijnen slikken voordat u mij of mijn vertaler fatsoenlijk uitlegt, wat waarom, waarvoor en hoe vaak?

Hij was verbaasd, geirriteerd en beledigd. Hij was al 30 jaar dokter dus hij wist heus wel wat hij deed. Ja dat zal wel maar ik heb geen onderhandse corrupte afspraakjes met pharmaceutische bedrijfjes. In Vietnam geldt het principe; ‘ hoe meer pillen, hoe beter je dokter en er zit vast wel wat bij dat helpt’. Wees dus blij met een overdosis voor je eigen bestwil. Mijn vertaler zag inmiddels een beetje pips rond haar neus omdat ze deze situatie duidelijk nooit eerder had meegemaakt. Uiteindelijk kreeg ik toch lekker mijn zin en lijkt mijn onderbeen ook niet meer op dat van een olifant. In de gezondheidszorg in Dong Ha gebeuren er zoveel dingen waar echt geen goede reden voor is en dat is nou net 1 van de redenen dat ik gevraagd ben hier de boel een beetje op te schudden.

Ik maak me overigens geen illusies maar alle beetjes helpen......hopelijk !
Heb verder niet te veel medelijden met mij want donderdag vlieg in naar Bali voor een cursus die ik mag volgen om mijn eigen vaardigheden te verbeteren. Een krentje in de pap en dat komt best uit nu ik jullie zo mis.

Werkse nog en tot mails

Laurence