Just another day

Gisteren avond stond de eigenaar van mijn huis voor de deur met een eigen gemaakte rekening van het water-verbruik van de afgelopen 5 maanden. Hij verontschuldigde zich voor het feit dat hij dronken was maar daar was een goede reden voor namelijk dat je als politie man vaak bier moet drinken om zaken op te lossen. Hij was in de voortuin in een put gedoken om de meter-stand te noteren. Ik had geen zin om mijn nek te breken dus ik schreef zijn bevindingen netjes over. Niet dat het mij wat zegt maar ik doe natuurlijk heel serieus alsof ik alles controleer. Nou blijkt dat het water-verbruik gedeeld wordt met de buren dus kon hij mij geen officiele rekening overhandigen. Aha dat is toch grappig om te horen als je er al 5 maanden woont. Het bedrag was lachwekkend laag dus als mijn buren een keer extra willen douchen is dat wat mij betreft geen probleem.

Deze week mag ik dankbaar gebruik maken van de kersverse diensten van een stagaire die voor tolk vertaler aan het leren is. Than is 22 jaar, studeert in Hue en is een nichtje van 1 van de project managers van MCNV. Ze was extreem nerveus om naar kantoor te komen en mij te ontmoeten. Ze bleef angstvallig dichtbij het 15 cm dikke woordenboek voor het geval dat. Nu zij erachtig is gekomen dat ik niet bijt en het gewoon heel gezellig vind, komt ze een beetje los. Haar hobbie is slapen vooral in de zomer en in de winter. We oefenen een introductie gesprek, gaan samen naar de markt en ze vertaald alles wat mijn buren de afgelopen dagen tegen mij gezegd hebben waar ik geen woord van begrepen heb. Daarna was ze relaxed genoeg om samen in de klas te werken. Super leuk om te zien dat haar uitspraak verbetert nu we af en toe korte opnames maken van onze gesprekken.

In Dong Ha is een vereniging voor blinde mensen en ze hebben een massage service opgericht. Het leek me leuk om daar eens gebruik van te maken. Tijd zat dus ik bedacht dat een uur massage mij wel goed zou doen. Echt rustgevend was het niet en ik moest vroegtijdig afhaken omdat mijn tere huidje echt niet gewend is aan dat mep en slag werk wat hier normaal schijnt te zijn. Ik kon natuurlijk niets aanwijzen of gebaren en af en toe au roepen had geen effect. Ik moest het gevoel om terug te vechten onderdrukken en kreeg bijna de slappe lach. Deze mensen zijn zeer profesioneel opgeleid en Vietnamezen zijn razend enthousiast over ze. Ik weet het ik ben geen bikkel maar voor mensen met een buffelo skin en vastgevroren spieren zal het ongetwijfeld verlichting geven. Met een klein gordijntje was de ruimte afgesloten van een drukke straat. Ik voelde me enigszins bekeken van buitenaf. Bij de inrichting van de shop hebben ze dat aspect over het hoofd gezien maar het is ze vergeven daar was een goede reden voor.

Vandaag gaf ik tussen het werk door een rondleiding aan Nederlandse toeristen die door Vietnam reizen. Ze waren een klein beetje om gereden om een bezoekje te brengen aan de school en het mini museum. Hun reisleider klonk wel erg Westlands en bij navraag blijkt Bert Voskamp uit Honserlerdijk te komen. Ineens had ik het gevoel toch niet helemaal in the middle of nowhere the zitten. Sjak, Gert, Barry jullie krijgen de groeten.
Verder had ik deze week een bruiloft tijdens de lunch en vonden mijn dove vrienden het erg flauw dat ik geen liters bier dronk net als zij. De muziek staat altijd loei hard, niemand kan elkaar verstaan maar dat was voor mijn tafel genoten geen punt. Om 12:00 zijn de mensen dronken genoeg om zich aan te bieden voor een vrijwillig optreden op het podium. Meestal is dat dan familie maar er wordt altijd aan mij gevraagd of ik alsjeblieft een Nederlands liedje willen zingen. Ja een serieus verzoek van de ceremonie meester is geen uitzondering. Tijd voor een KIT KAT break in NL zou ik zeggen. Tot volgende week.

Groetjes Laurence