Beetje jammer

Hallo allemaal,

Bedankt voor de felicitaties voor mijn verjaardag en voor de steun betuigingen voor het feit dat ik in twee 3e wereld landen aan het tobben ben. Het hoort er allemaal bij. Ja zeggen en nee bedoelen is echt ongekend irritant als ik een training aan het voorbereiden ben. Het is wel de dagelijkse realiteit waar ik rekening mee moet houden. In een optimistische bui kan ik er hard om lachen maar als ik erachter kom dat de deelnemers 1 dag van te voren nog niet uitgenodigd zijn ben ik er even klaar mee. Het komische effect van dit fenomeen is dat het vaak toch wel goed komt.

Ik ben al een tijdje contacten aan het leggen met bedrijven die medisch materiaal verkopen. Niemand weet precies hoe je aan training materiaal kan komen. Andere organisaties hadden wat tips en wenste mij veel succes met een ondertoontje. Ik besloot naar Saigon te vliegen om eens wat handen te schudden met de mensen aldaar. Via internet had ik al plaatjes gestuurd van wat ik wilde hebben. Na check check dubbel check had ik 3 afspraken. Ik was helemaal blij maar ik kan alvast verklappen. Het is nu 3 weken later en ik wacht nog steeds op de offertes!

Skye moest ook naar Saigon om haar visum te verlengen dus konden we samen reizen.
We zouden om 5:00 opgehaald worden. Ik werd bij toeval om 6:00 wakker en besefte dat het een echte uitdaging ging worden om het vliegtuig nog te halen. Ik sprintte naar de voordeur om te kijken of de chauffeur er stond. Toen gleed ik uit in een plas water want Skye had de planten sproeier aan gezet en hem vergeten uit te zetten. De kamer stond blank maar dat was voor latere zorg. Wat jammer dat de chauffeur er niet was en ook niet de creatieve geest had gehad om aan te bellen of er een telefoontje aan te wagen. Dikke stress in de vroege ochtend.

Na heen en weer bellen was hij er opeens. Ik sprak in het Vietnamees de volgende worden: AUB Meneer vol gas rechtdoor, gaan gaan gaan ik betaal jou bier okee? Dat snapte hij en zo waren we 5 min voor boarding time op de luchthaven in Hue. De douane kneep blijkbaar een oogje dicht want Skye liep met een aansteker in haar hand het vliegtuig in. Toen we in de riemen zaten kwam ik erachter dat ik mijn kleren binnenste buiten aan had getrokken.
Gelukkig was er koffie. De dag kon niet meer stuk we bleven lachen.

Het was een tijd geleden dat ik bij de kapper was geweest en nu weet ik ook waarom ik daar zo bang voor was. Ze zeggen dat ze je begrijpen en vervolgens is je haar geel in plaats van blond. Zo jammer dat ze ja zeggen en nee bedoelen. Open vragen stellen kan helpen maar hun Engels is niet goed genoeg voor een volledig antwoord dus kom ik toch weer bij het ja en nee spelletje uit. ……..Hello lady you happy??? Uhh yes. Ik wilde eigenlijk nee zeggen maar dat is te schokkend voor ze.

Goed nieuws ik heb een nieuwe laptop voor het werk. Hij geeft error aan maar dit zal ooit een keer ophouden neem ik aan. De computer expert in Vietnam had mijn wifi instellingen gewijzigd zodat ik nergens bereik had behalve in de school. Misverstandje maar alles is verholpen. Geen zorgen over de Voetbal. Overal op straat kan ik gaan zitten om te kijken want ze volgen alles. Nederland – Japan hebben we geheel in het oranje met mascotte buiten op het plein in Laos gezien. Ze juichen voor alles en iedereen. Ik zou graag even bij jullie om het hoekje kijken want oranje koorts in NL is toch het leukst.

groetjes Laurence