MCNV en de school

Dong Ha is net Naaldwijk maar dan anders. Te groot om iedereen te kennen te klein om echt te verdwalen en als er een nieuwtje of roddels is weet iedereen over wie het gaat.
De vietnamezen die engels spreken kennen alle buitenlanders in town.

Ik was only de lonely in het friendship hotel en tijdens het ontbijt klonk de muziek zo triest dat ik niet van plan was daar lang te blijven. De koffie was wel super die kon ik goed gebruiken om mijn mond te blussen nadat ik per ongeluk mijn springroll in een te sterk chilli sausje had gedoopt.

Op mijn tweede werkdag kreeg ik een scooter met versnellingen van het MCNV. Ik zei dat ik de weg wel konden vinden naar de school. Natuurlijk reed ik verkeerd maar ik beschouw dat als sight-seeing. De directeur denkt nu dat ik bset slim ben omdat ik overal de weg weet. Als je maar vaak genoeg tankt en blijft zoeken gaat het prima. Ik heb daardoor veel leuke plekjes ondekt en leuke mensen leren kennen.

De directeur is een kindarts,echt een super aardige man. Hij heeft een groot kantoor voor mij vrij gemaakt met zo'n directeurs stoel waarin ik achterover kan leunen. Ik vermaak me echter net zo lief achter een klein bureautje met mijn directe collega's.
Daar zit namelijk ook een computer- expert en die wil zijn Engels verbeteren. Ik zie daar een win win situatie. Vandaag onderbrak de directeur mijn werk om te ping pongen (kon ik natuurlijk niet weigeren.....en hij nodigde ons team uit om eend te gaan eten.

Mijn sociale leven groeit met de dag en zolang de zon blijft schijnen horen julie mij niet klagen( 38 gr)
Er ziten hier meer ontwikkelings organisaties uit verschillende landen. Dit gebied heeft het meest geleden in de oorlog met name door agent orange.Er zijn in dit gebied meer bommen gevallen dan in de hele WOII.De explosievenopruimingsdienst is nog altijd actief. Save the children ook en mijn nieuwe vriendinnen werken bij Handicap International.

Ik heb een superhippe helm aangeschaft die zeker niet bij mijn functie past maar wel stoer is.
Om toch een beetje serieus over te komen heb ik een nette tas voor school en voor mijn werk-tripjes naar Laos een soort stewardessen koffer. Ik ben al aardig in de weer om alles in kaart te brengen. Het begint op werk te lijken. Het gaat erg langzaam omdat er vaak iemand moet vertalen.

groetjes en tot snel