ontvangst op de medische school

Hallo allemaal,

Het is al weer drie weken geleden dat ik mijn vietnamese vakantie familie in het zuiden heb uitgezwaaid en in het vliegtuig naar Da Nang ben gestapt.

Het was letterlijk een andere wereld.
Zo zat ik regelmatig in kleermakers- zit op de grond, mijn douche was een bakwater met een scheppannetje en ik moest regelmatig mijn best doen om tijdens het hurkzit-plassen niet uit te glijden of mijn slippers onder te zeiken. Een simpel leventje met kleine uitdagingen.

Dit is andere koek. Ik werd van het vliegtuig gehaald in een grote luxe auto met aircondition. Miss Loan mijn nieuwe collega, lerares engels en tolk was erbij. Na 3,5 uur waren we in Dong Ha waar ik bij het friendship hotel werd afgezet.Het avond programma bestond uit een etentje met de directeur van de school, dr Quang ,dr Nhan en ms Loan.

Ik begon mezelf redelijk belangrijk te vinden vanwege al deze aandacht. Iedereen was zeer netjes gekleed en ik vroeg me af wat ik ook al weer in mijn tas had gepropt de avond voor vertrek. Gelukkig hebben ze hier hele goeie naaisters.

De volgende dag werd ik meegenomen naar een bijeenkomst van de Provincial Health Department.
Nu moet je even een grote zaal met podium voorstellen met allemaal hoge heren in pak en enkele dames die je alleen zo ziet in een musical.

Dan zit ik daar ineens op de voorste rij in een ouderwets schoolbankje naast dr Quang als de vice president van Vietnam rewards komt uitdelen.Ik voelde me net een bruid die richting altaar loopt toen ik naast de dr Quang de volle zaal in liep.

Ik verstond er natuurlijk niks van en twee uur stil zitten was ik ook niet gewend. De microfoon stond zo hard dat ik misseijk werd van de herrie. Het is me toch gelukt om vriendelijk te blijven glimlachen en knikken. Helaas heb ik hier geen fotoos van...leek mij een beetje ongepast om daar de toerist uit te hangen.

tot snel

groetjes Laurence