brutale diefstal

Hallo allemaal.

Tussen het werk door gebeuren er een hoop dingen hebben jullie al gemerkt. Gewoon boodschappen doen is niet zo vanzelfsprekend maar soms een echte opgave. Een huis regelen is 1 ding maar alles wat daarbij komt kijken als je de taal niet spreekt is echt lachen met bloed zweet en.... gelukkig had ik daar niet aan gedacht voordat ik het besloot te huren.

Ik had eindelijk een winkel gevonden waar ze dekbedden en kussens verkochten en na 3 pogingen om geld te pinnen had ik 200 euro in de pocket. Bepakt en bezakt met een tweepersoons dekbed, overtrek en twee kussens reed ik op de scooter naar huis in de regen. Ik was best trots op mijn rijvaardigheid ook al leek ik op Annie de Rooi.

Ik opende mijn garage deur en liep naar binnen om alles weg te leggen.
Op dat moment hoorde ik geritsel achter mij dus ik draaide me om. Ik stond oog in oog met een inbreker/ dief die er razend snel vandoor ging met mijn handtas. Luid gillend om de buurt te alarmeren rende ik achter hem aan. Ik riep iemand op straat om hem tegen te houden maar dat bleek zijn handlanger te zijn.

De buurt reageerde niet zo snel omdat hier een verstandelijk gehandicapt centrum in de buurt zit waar er weleens iemand verbaal uit zijn plaat gaat. ....heb ik weer.
Binnen 10 min zat heel mijn huis vol politie en recherche uit het dorp en uit het district. Ik heb 5x het verhaal moeten vertellen en dat werd dan weer vertaald.

Ik had het werk gebeld dat ik wat later zou komen. Binnen no time was de directeur aanwezig en personeel van het MCNV kantoor, mijn vertaler en twee dokters. Ik kon ze niks te drinken aanbieden want mijn koelkast was nog leeg. Het was pas de tweede dag in mijn huis. Het leek wel een housewarming party maar de omstandigheden waren natuurlijk niet zo feestelijk en ik baalde er goed van. Telefoon kwijt, geld en bankpasjes. Gelukkig niet mijn paspoort en andere papieren.
Mijn opgebouwde vrienden netwerk met tel nrs was dus ook weg en dat was nou net zo handig.

Ik heb de dader kunnen zien en nou zou je zeggen dat alle vietnamezen op elkaar lijken (dat is ook zo) maar toch zijn er verschillen en kon ik een redelijk profiel afgeven en ik heb iemand aan kunnen wijzen in het smoelenboek met crimineeltjes die bekend zijn bij de politie. Nadat ik dat had gedaan kon ik dedader op het bureau in levende lijven even komen identificeren.

Nou cies je kan ze hier nog wat leren wat betreft ondervragen. Je zou verwachten dat ze spiegelglas of iets gebruiken zodat de potientiele daders mij niet kunnen zien en ik hun wel. Maar nee ik kwam binnen en er zaten 4 jonge gasten (junkies) op een schoolbakje 1 meter voor mijn neus en ik mocht aanwezen wie het was. De politie liep reglmatig even de kamer uit en ik zat daar gewoon in mijn eentje met die lui...hilarisch maar toch niet helamaal tof.

Ik vroeg de politie of hij het alibi had gecheckt van dader nr 3.
Ter plekke ging hij dat vragen. Het viel me op dat hij naar de kapper was geweest en dat zijn haar nu anders zat. De politie was bij de jongen thuis gaan kijken of mijn tas daar was en evt de kleding die ik had omschreven. Ze moesten alle 4 op verzoek ook even een helm opzetten want de dader had een helm op.
Geen hard bewijs gevonden. De politie vroeg aan mij wat ze moesten doen. Vrij laten of opsluiten?

Oei moeilijke vraag. Niet echt een goed idee om er 1 op te sluiten als die andere mij gezien hebben en ik niet met 100% kan zeggen dat hij het was en mijn spullen zie ik toch niet meer terug. Ik heb hem gevraagd of hij er voor wil zorgen dat ik met rust gelaten word in ruil voor vrijlating er bestaat namelijk ook nog een kans dat hij het niet was.

Dong Ha heeft een hoog percentage werkeloosheid onder jongeren en drugsverslaving is een probleem maar goed dat kan ik toch niet oplossen. Ik wil gewoon leuke dingen gaan doen en er niet meer over na denken.
Mijn buren willen graag security zijn. Dan kunnen ze wat extra bijverdienen. Om het verder aangenaam en makkelijk voor mezelf te maken en ook de lokale economie te stimuleren heb ik nu een huishoudster die ook 3 x per week kookt. Helemaal top. Nu kan ik me weer met werk bezig houden.

tot snel groetjes
Laurence