Laos New Year......sabadee pimai

Hoi allemaal,

Het was even stil aan de overkant maar ik ben er weer. We zijn op school een uitwisseling aan het voorbereiden naar een congres in Thailand van de Nursing Faculty. Vietnam is druk in de weer, 8 studenten en 6 leraren moeten een presentatie geven. Het onderwerp is health challenges for nurses in global society. Indonesië, Maleisië en Zuid Korea komen ook en mijn collega’s uit Laos. Ik hoor bij beide clubjes en zal mijn aandacht netjes verdelen. In Laos gaat alles trager maar ik ben blij dat ik wat afspraken heb kunnen maken met de directrice van de school over de uitwisseling in Thailand.

Ze houden in Laos ook van feesten en laat het nou net die week nieuw jaar zijn toen ik er was. Het werk stond dus op een lager pitje maar mijn netwerk is gegroeid en dat is ook wat waard.

Nieuwjaar in Laos bestaat uit eten, drinken, dansen, zingen en water gooien tot je erbij neervalt om elkaar geluk te wensen. Niemand wordt gespaard, als je op straat loopt krijg je de volle laag met een emmer of tuinslang in je nek gevolgd door een hand wit poeder in je gezicht of zwarte smeer. Om geen verwarring te krijgen het was bloem en soms menthol poeder. Droge kleding aantrekken was echt zinloos en je camera droog houden was onmogelijk.

Luang Prabang was echt de place to be voor dit spektakel. Met huifkarren en pick up trucks trokken jongeren met trommels en bakken water door de straten. Er waren optochten in traditionele klederdracht en op de lokale markt bereikte de handel in water pistolen echt zijn hoogte punt. Ik had een water reservoir op mijn rug en daar was mijn geweer op aangesloten.

De meeste hotels zaten binnen no time zonder water. Er hingen briefjes met de tekst “sorry geen douche vandaag, misschien morgen “. Voor laundry service kon je net zo makkelijk in de rivier springen. Natuurlijk trok dit dorp backpackers aan en was het niet moeilijk om nieuwe vrienden te maken of vijanden voor het water gevecht. Bij de tempels kon je vogeltjes kopen in een mini kooitje, bedoelt om ze direct vrij te laten en een wens te doen.

Op een eiland in de Mekong rivier werd een festival gehouden tussen de zandkastelen. Voor 25 cent bracht een lokaal bootje iedereen af en aan zodat ze konden genieten van Beer Lao en BBQ. De she-males, travestieten of ladyboys waren nauwelijks te onderscheiden van de echte meiden. De jongens moesten dus goed op blijven letten. Het was net carnaval. Allemaal super op 1 klein detail na er was al een week geen pin automaat die mijn pinpas accepteerde en ik was niet de enige Nederlander met dit probleem. Ik heb nu een ATM fobie ontwikkeld na onderstaande opbeurende teksten die ik 7 dagen moest accepteren.

Your account is o kip
Sorry you have no fund
Out of service at the moment
Please contact your bank immediately
Sorry no transaction can be made
Please wait for transaction………for ever.

Van een kersvers gepensioneerde rijke dokter (uit mijn nieuwe netwerk) heb ik 100 dollar geleend totdat een NL meisje voor mij kon pinnen en mijn lieve vader vanuit NL een internet transactie kon doen naar haar bank. (mijn random reader lag in Vietnam). Pap toppie!!

Ah nog een leuk nieuwtje ik ben in het bezit van een universitair diploma Mahout training in Laos. Of simpel gezegd een spoedcursus olifant rijden. Echt geweldig als dat grote beest de commando’s opvolgt. Hij deed natuurlijk veel vaker lekker zijn eigen zin maar het was echt lachen. Huib en Mirjam hadden gelijk op school in Leiden. Dit dier past bij mij.

In het water was het helemaal top om hem water over je heen te laten sproeien. Met mijn knieën achter zijn oren kon ik sturen en de gids vond alles best en liet me af en toe alleen met de olifant. Ik voelde me net een acrobaat en misschien was het enigszins overmoedig om te denken dat ik op zijn rug kon blijven staan. Ik verloor mijn evenwicht en viel in het water waar de olifant ongetwijfeld meer had gedaan dan alleen een plasje. Via de slurf en wat gesjor en getrek van de gids kon ik weer op de olifant klimmen. Ik ben ook geen 20 meer..... Net als alle Laotianen was deze olifant zeer relax.

Om de spierpijn na deze intensieve training te verminderen heb ik een massage genomen waarbij ik in slaap ben gevallen omdat er eigenlijk niks gebeurde. Ik kan me dus niet herinneren of het goed of slecht was. Ik werd wakker omdat haar mobieltje af ging. Met moeite heb ik afscheid genomen van de banana en chocolate cakes, de fruit shakes en van de meiden in Lao Lu Lodge. Heerlijk om even anoniem te zijn in Laos want in Dong Ha gaat dat niet meer lukken.

Tot mails, groetjes Laurence